رابطه گردشگری و سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه (رهیافت علّیت در داده های تابلویی)

امروزه جذب سرمایه¬گذاری خارجی و توسعه صنعت گردشگری در اغلب عرصه¬ها، مورد توجه برنامه-ریزان دولتی و نیز بنگاه¬های خصوصی قرار گرفته است. از یک سو رشد این صنعت می¬تواند با گسترش انواع خدمات، ایجاد فرصت¬های شغلی و توسعه زیر¬ساخت¬ها به جذب سرمایه¬گذاری مستقیم خارجی کمک نماید؛ از سوی دیگر سرمایه¬گذاری مستقیم خارجی نیز می¬تواند نقش مهمی را در توسعه اقتصادی و بخصوص بخش گردشگری ایفا کند. در این مطالعه رابطه علّی بین تعداد گردشگر خارجی و میزان سرمایه¬گذاری مستقیم خارجی (fdi) برای کشورهای در حال توسعه طی دوره 1995-2007 با استفاده از الگوی panel-var مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از آزمون علّیت گرنجر هشیائو (1981) و آزمون علیت تودا و یاماموتو (1995) استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از اینست که در کشورهای در حال توسعه که ایران هم جزو آنهاست، تنها از طرف تعداد گردشگر به سوی fdi، رابطه علّیت وجود دارد؛ به طوری که هرچه میزان گردشگر وارد شده به این کشورها بیشتر باشد، میزان سرمایه¬گذاری مستقیم خارجی بیشتر خواهد بود